Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Mεταμεσονύκτια ανάρτηση

Κάποιες ώρες, μου έρχεται να γράψω. Κι ας μην έχω βρει θέμα. Απλά θέλω να γράψω κάτι, οτιδήποτε. Είναι 12.01 αυτή τη στιγμή, έχω ανοίξει ΝΕΤ και έχει διαφημίσεις. Το λάπτοπ καίει λίγο λόγω αυξημένης θερμοκρασίας. (Ακόμα ψάχνω θέμα). Ζέστη κάνει σήμερα. Έφτασε 39 βαθμούς. Βαρυστομάχιασα κιολας. Αλλά δε φταίω εγώ, η Ελληνίδα μάνα φταίει. Όταν ήμουν μικρός, και νομίζω είναι κοινή η εμπειρία μου, όταν άφηνα λίγο φαγητό στο πιάτο μου (το τελευταίο φασόλι που δε μου άρεσε φατσικά, το μαϊντανό στις φακές, το γύρω γύρω του γεμιστού και πολλά άλλα) , μου έλεγε «Φα' το είναι η δύναμη σου».

Το είχα απορία για χρόνια αυτό. Η δύναμη ήταν σαν κάποιο μαγικό πράγμα που βρίσκεται στο φαγητό και τρώγοντας το στριμώχνω, το στριμώχνω μέχρι που αναγκάζεται να βρει καταφύγιο στην τελευταία μπουκιά; Είχα κι άλλες απορίες μικρός. Γιατί το φεγγάρι με ακολουθεί όπου πάω; Γιατί οι σκύλοι γαβγίζουν τις γάτες; Γιατί αφού ότι πέφτει στο χώμα δεν το τρώμε, τρώμε τις πατάτες που βρίσκονταν μέσα στο χώμα; Όλα τα παιδιά έχουν απορίες. Η περιέργεια τους κάνει να ρωτάνε, και όταν υπάρχουν άλλοι πρόθυμοι να απαντήσουν, μαθαίνουν τον κόσμο γύρω τους.

Η ανθρωπότητα, από την άλλη, είναι κι αυτή περίεργη.
Και με τις δύο έννοιες, αλλά εδώ θα γράψω για τη μία, αυτή της θέλησης για γνώση. Κατά τη γνώμη μου, ο άνθρωπος έχει να ανέβει πολλά επίπεδα ακόμα. Δηλαδή, αν συγκρίνουμε την πρόοδο της ανθρωπότητας με την ηλικία ενός ανθρώπου, νομίζω πως είμαστε ένα παιδί στην εφηβεία. Τα αμφισβητούμε όλα (επιστημονικές θεωρίες), κάνουμε καταχρήσεις (μια τρύπα ΝΑ πάνω από την Ανταρκτική, πχ), ακούμε death metal(άσχετο), πρωτοτυπούμε, είμαστε περίεργοι.

Λίγη από αυτή την περιέργεια στείλαμε* πάνω στον Άρη.
Το πράγμα-που-βγάζει-φωτογραφίες-με-τις-ρόδες-της-ΝΑSA ή αλλιώς curiosity. Έχει ήδη αρχίσει να βγάζει φωτογραφίες πάνω στον κόκκινο πλανήτη. Πέτρες κυρίως, κρατήρες, βουνά. Όλα κόκκινα. Προβλέπω να κυκλοφορούν πολύ στο tumblr και στο Instagram.

Βέβαια, δεν είναι αυτό το θέμα που μας καίει αυτές τις μέρες. Έχουμε άλλα, πιο προσγειωμένα. Συγκεκριμένα, πρέπει να βρούμε κάτι δις ευρά για να εκταμιεύσουμε την επόμενη δόση . Με πιο απλά λόγια, η Ελλάδα-ναρκομανής ψάχνει λεφτά για να πάρει την δόση της. Και κάθονται όλοι οι κοστουμαρισμένοι να βρουν τη λύση. Κάτι πήρε το αυτί μου, αλλά δεν κατάλαβα. Κάτι με ομόλογα της κακιά ώρας που θα δοθούν ως ενέχυρο στην Εθνική Τράπεζα... Δεν ξέρω κι αυτοί αν τα καταλαβαίνουν. Την ίδια στιγμή η ανεργία έχει φτάσει το ποσοστό του ΦΠΑ (23%).

Αποκλειστικά το μενού του φετινού χειμώνα, από τον Έκτορα Μποτρίνι:
Δευτέρα: Φακές σούπα χωρίς σούπα
Τρίτη: Λάχανα με λεμόνι χωρίς λεμόνι
Τετάρτη: Γεμιστά με ρύζι χωρίς το γύρω-γύρω(όπως τα έτρωγα παλιά, μιαμ)
Πέμπτη: Τα περισσεύματα από τις άλλες μέρες(που είναι και πολλά)
Παρασκευή: Φασόλια γίγαντες (οικονομία στο υγραέριο)
Σάββατο: Αστακομακαρονάδα special χωρίς αστακό και special
Κυριακή: Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο χωρίς φούρνο

Με λίγα λόγια, ότι έτρωγε ο Φελπς για πρωινό εμείς θα το τρώμε σε μια βδομάδα. Και μετά παραπονιόμαστε επειδή δεν πήραμε κανένα χρυσό μετάλλιο. Εμένα μου αρκούν τα χάλκινα, και πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους αθλητές της ελληνικής αποστολής (διότι οι περικοπές άγγιξαν και τη χρηματοδότηση για την προετοιμασία τους, και το κύριο μερίδιο το πλήρωναν από την τσέπη τους). Αυτά.

Καλή σας μέρα, ή νύχτα, ή εσπέρα, εξαρτάται.

*Εντάσσω τον εαυτό μου στο σύνολο «ανθρωπότητα». Δεν είμαι Αμερικάνος. Αλήθεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου